Ziemia Łobeska, tak jak całe Pomorze, charakteryzuje się różnorodnością form roślinnych i zwierzęcych. Dużo jest lasów i zadrzewień, więcej niż przeciętnie w Polsce i w Europie. Nie są to zwarte obszary, lecz kępy leśne rozrzucone po całej gminie, najczęściej w pobliżu rzek i jezior. Wśród mieszanych lasów przeważa sosna, buk, dąb, brzoza i świerk. Na uwagę zasługuje aleja wiekowych klonów w Przyborzu. Piękne lasy bukowe porastają zbocza doliny Regi na południowy-zachód od Łobza (Łobeskie Bieszczady) oraz w okolicach Karwowa. Rarytasem dla myśliwych są bogate tereny łowieckie, na których występują jelenie europejskie, sarny, dziki, lisy, zające, kuny i ptactwo wodne, m.in. dzikie kaczki, dzikie gęsi, łyski i inne ptactwo łowne. Działają tu cztery koła łowieckie: „Lis” Łobez, „Jeleń” Łobez, „Cyranka” Szczecin i „Rogacz” Węgorzyno. Wielkim bogactwem lasów łobeskich są jagody, borówki, żurawiny, maliny, jeżyny i grzyby. Przy sprzyjających warunkach pogodowych sezon grzybobrania trwa od czerwca do późnej jesieni.
Stosunkowo dużo zachowało się na terenie gminy drzew pomnikowych. Sędziwe okazy spotkać można w wiejskich parkach podworskich, na cmentarzach, przy zabudowaniach oraz przy drogach (aleje klonowe, lipowe, jesionowe, brzozowe). Najokazalsze okazy zostały ustanowione pomnikami przyrody. Są to dąb „Bartek” w Unimiu, lipa „Elizabeth” i platan „Dzidźka” w Zachełmiu, kasztan „Cichowo” nad Mielnicą pomiędzy Strzmielem a Zachełmiem oraz głaz narzutowy w Przyborzu. Na szczególną uwagę zasługują cenne osobliwości przyrodnicze. W pierwszej kolejności wskazać należy lobeliowe jez. Chełm, bobrowe mokradła na południe od Świętoborca, czy storczykowego jez. Klępnica Mała. Ciekawymi elementami przyrody są liczne polodowcowe oczka wodne i zarastające je torfowiska. Zachowała się tu często roślinność reliktowa, występująca bardzo rzadko na tych terenach. Wskazać tu należy Kniewskie Błota, gdzie występuje bagno zwyczajne – roślina klimatu północnego. W parkach i na cmentarzach warto zwrócić uwagę na stanowiska bluszczu pospolitego.
Oprócz zwierzyny łownej łobeskie ostępy leśne i bezdroża gwarantują spotkanie również innych ciekawych, często rzadkich gatunków zwierząt, jak łabędzie, żurawie, zimorodki, kanie rude, kruki, czarne bociany, wiewiórki i borsuki. Cierpliwy obserwator może wypatrzyć bobra, wydrę, żółwia błotnego, orlika krzykliwego i bielika – zwierzęta wpisane do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt. W ostępach leśnych można spotkać zaskrońca i żmiję zygzakowatą. Sprzyjające warunki do bytowania i lęgu dla zwierzyny stanowią leśne uroczyska, mokradła, mszary, podmokłe brzegi jezior i starorzecza.
Jedną z interesujących osobliwości przyrodniczych gminy jest obszar pomiędzy Przyborzem i Prusinowem oraz Rynowem i Rożnowem Łobeskim, charakteryzujący się obecnością wielu drobnych oczek pochodzenia wytopiskowego oraz pagórków zwanych kemami. Te małe zbiorniki wodne wraz z otaczającymi je lasami i łąkami stanowią dogodne miejsca dla bytowania różnych drobnych zwierząt, w tym ptaków. Szczególnie wyjątkowy jest tzw. czapliniec, gdzie gnieździ się około 70 par czapli siwej. Ukryte wśród lasów jeziora i oczka wodne są atrakcją zarówno dla amatorów sportów wodnych, jak i dla wędkarzy. W łobeskich rzekach i jeziorach żyje wiele gatunków ryb. Na sympatyków wędkowania czekają pstrąg, szczupak, karp, lin, leszcz, sum, troć i węgorz. Działają dwa kluby wędkarskie – „Karaś” i „Pstrąg” oraz Łobeskie Towarzystwo Wędkarskie.
Ziemia Łobeska, tak jak całe Pomorze, charakteryzuje się różnorodnością form roślinnych i zwierzęcych. Dużo jest lasów i zadrzewień, więcej niż przeciętnie w Polsce i w Europie. Nie są to zwarte obszary, lecz kępy leśne rozrzucone po całej gminie, najczęściej w pobliżu rzek i jezior. Wśród mieszanych lasów przeważa sosna, buk, dąb, brzoza i świerk. Na uwagę zasługuje aleja wiekowych klonów w Przyborzu. Piękne lasy bukowe porastają zbocza doliny Regi na południowy-zachód od Łobza (Łobeskie Bieszczady) oraz w okolicach Karwowa. Rarytasem dla myśliwych są bogate tereny łowieckie, na których występują jelenie europejskie, sarny, dziki, lisy, zające, kuny i ptactwo wodne, m.in. dzikie kaczki, dzikie gęsi, łyski i inne ptactwo łowne. Działają tu cztery koła łowieckie: „Lis” Łobez, „Jeleń” Łobez, „Cyranka” Szczecin i „Rogacz” Węgorzyno. Wielkim bogactwem lasów łobeskich są jagody, borówki, żurawiny, maliny, jeżyny i grzyby. Przy sprzyjających warunkach pogodowych sezon grzybobrania trwa od czerwca do późnej jesieni.
Stosunkowo dużo zachowało się na terenie gminy drzew pomnikowych. Sędziwe okazy spotkać można w wiejskich parkach podworskich, na cmentarzach, przy zabudowaniach oraz przy drogach (aleje klonowe, lipowe, jesionowe, brzozowe). Najokazalsze okazy zostały ustanowione pomnikami przyrody. Są to dąb „Bartek” w Unimiu, lipa „Elizabeth” i platan „Dzidźka” w Zachełmiu, kasztan „Cichowo” nad Mielnicą pomiędzy Strzmielem a Zachełmiem oraz głaz narzutowy w Przyborzu. Na szczególną uwagę zasługują cenne osobliwości przyrodnicze. W pierwszej kolejności wskazać należy lobeliowe jez. Chełm, bobrowe mokradła na południe od Świętoborca, czy storczykowego jez. Klępnica Mała. Ciekawymi elementami przyrody są liczne polodowcowe oczka wodne i zarastające je torfowiska. Zachowała się tu często roślinność reliktowa, występująca bardzo rzadko na tych terenach. Wskazać tu należy Kniewskie Błota, gdzie występuje bagno zwyczajne – roślina klimatu północnego. W parkach i na cmentarzach warto zwrócić uwagę na stanowiska bluszczu pospolitego.
Oprócz zwierzyny łownej łobeskie ostępy leśne i bezdroża gwarantują spotkanie również innych ciekawych, często rzadkich gatunków zwierząt, jak łabędzie, żurawie, zimorodki, kanie rude, kruki, czarne bociany, wiewiórki i borsuki. Cierpliwy obserwator może wypatrzyć bobra, wydrę, żółwia błotnego, orlika krzykliwego i bielika – zwierzęta wpisane do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt. W ostępach leśnych można spotkać zaskrońca i żmiję zygzakowatą. Sprzyjające warunki do bytowania i lęgu dla zwierzyny stanowią leśne uroczyska, mokradła, mszary, podmokłe brzegi jezior i starorzecza.
Jedną z interesujących osobliwości przyrodniczych gminy jest obszar pomiędzy Przyborzem i Prusinowem oraz Rynowem i Rożnowem Łobeskim, charakteryzujący się obecnością wielu drobnych oczek pochodzenia wytopiskowego oraz pagórków zwanych kemami. Te małe zbiorniki wodne wraz z otaczającymi je lasami i łąkami stanowią dogodne miejsca dla bytowania różnych drobnych zwierząt, w tym ptaków. Szczególnie wyjątkowy jest tzw. czapliniec, gdzie gnieździ się około 70 par czapli siwej.